آرام دل

«لغت نامه دهخدا»

[مِ دِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب)مایهء تسلی خاطر. مایهء امید. معشوق. معشوقه :
یکی تختهء جامه هم نابرید
دو آرام دل کودک نارسید
روان را همی لعلشان نوش داد
بیاورد و یکسر بشیدوش داد.فردوسی.
هرچند کآن آرام دل دانم نبخشد کام دل
نقش خیالی میکشم فال دوامی میزنم.
حافظ.