آزادمیوه

«لغت نامه دهخدا»

[وَ / وِ] (اِ مرکب) حلوا و نقلی باشد که از قند یا عسل و مغز بادام و نخود و پسته و فندق مقشر و خلال کرده کنند و آن را شکر بادام نیز گویند :
کعب الغزال دارد از بوی مشک سهمی
آزادمیوه دارد از قند سوده گردی.
بسحاق اطعمه.
|| نخود قندی و بادام قندی برنگهای مختلف. (برهان).