آب جو

«لغت نامه دهخدا»

[بِ جَ / جُو] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) فوگان.(1) فقاع. فقع. نبید جو. آخسمه. آخمسه. جعه(2). و قسم ستبر آن را بوزه گویند. || ماءالشعیر. آبی که در آن جو مقشر جوشانیده باشند مداوا را.
(1) - بعید نیست که اصل فقاع همین فوگان فارسی و اصل جعه همان آب جو باشد.
(2) - بعید نیست که اصل فقاع همین فوگان فارسی و اصل جعه همان آب جو باشد.