آزر

«لغت نامه دهخدا»

[زَ] (اِخ) نام پدر ابراهیم پیغامبر علیه السلام. و او را آزر بت گر و آزر بت تراش نیز گویند :
دعوی کنند گرچه براهیم زاده ایم
چون ژرف بنگری همه شاگرد آزرند.
ناصرخسرو.
ابراهیم را چه زیان که آزر پدر اوست و آزر را چه سود که ابراهیم پسر اوست؟ (خواجه عبدالله انصاری).
نگار و صورت آن بت به هند و چین در هم
شکست خامهء مانی و رندهء آزر.سوزنی.
و سنت جاهلان است که چون بدلیل از خصم فرومانند سلسلهء خصومت جنبانند چون آزر بت تراش که... (گلستان).
هنر بنمای اگر داری نه گوهر
گل از خارست و ابراهیم از آزر.سعدی.
و گفته اند که نام پدر ابراهیم تارخ است و آزر عم ابراهیم است. || نام بتی. (مهذب الاسماء) (ربنجنی). || نام بتی که تارخ پدر ابراهیم سادن و خادم او بوده است.