آزور

«لغت نامه دهخدا»

(ص مرکب) آزوَر :
جرعهء جام خود اگر بخورم
نکند درد منتم رنجور
فرد باش ای حمیت قانع
خاک خور ای طبیعت آزور.انوری.
دهان تیر چنان باز مانده از پی چیست
اگر نشد بجگرگوشهء عدوت آزور؟
کمال اسماعیل.