«لغت نامه دهخدا»
[نَ / نِ] (اِ) آزینه. آهنی باشد چون کلندی با دندانه های درشت و دستهء چوبین که سنگ آسیا را از درون سوی بدان نقر کنند تا دانه بهتر خرد کند. آسیازَنه. آس افزون. آس افژون. منقار. مِکْوَس. میقعه. بِرطیل. آسیاآژن.