آسان گذار

«لغت نامه دهخدا»

[گُ] (نف مرکب) سَمح :
رفیقی نیک یار از لشکری به
دلی آسان گذار از کشوری به.
(ویس و رامین).
|| سهل انگار. مسامح. سهل.