آشفته سامان

«لغت نامه دهخدا»

[شُ تَ / تِ] (ص مرکب)فقیر. || شوریده. مجذوب (باصطلاح صوفیه و عرفا) :
نه بم داند آشفته سامان نه زیر
به آواز مرغی بنالد فقیر.سعدی.