«لغت نامه دهخدا»
[اَ جَش ش] (ع ص) درشت آواز از مردم و اسپ و جز آن. (منتهی الارب). بلندآواز. (مهذب الاسماء) (زوزنی) (تاج المصادر). || یکی از آوازهای درشت و گران که از خیشوم برآرند و بدان لحن سازند. (منتهی الارب). بانگ بلند.