اجن

«لغت نامه دهخدا»

[اَ جَن ن] (ع ن تف) دیوانه تر. مجنون تر : قال فالّذی یطرحه فی بطنه حتی یحشوه فهو اجنُّ منه. (ابن خلکان).
- امثال: هو اَجَنُّ من دُقَّهَ . (مجمع الامثال میدانی).