اجور

«لغت نامه دهخدا»

[اَ وَ] (ع ن تف) نعت تفضیلی از جور.
- امثال: اجور من قاضی سدوم (سدوم مدینه ای است از مداین قوم لوط) . (مجمع الامثال میدانی).