اجول

«لغت نامه دهخدا»

[اَ وَ] (ع ن تف) جولان کننده تر.
- امثال: اَجوَلُ من قُطْرُب ؛ قالوا هو دویبه تجول اللیل کله و لاتنام. (مجمع الامثال میدانی).
|| (ص) تیزرو. بسیارجولان.