اجهل

«لغت نامه دهخدا»

[اَ هَ] (ع ن تف) نادان تر.
- امثال: اجهل من حمار .
اجهل من فراشه .
اجهل من قاضی جُبّل (1). (مجمع الامثال میدانی).
(1) - جُبّل مدینه ای است از طسوج و قاضی آن حکم، لهِ یکی از طرفین دعوی که تنها بمرافعه آمده بود، داد و چون طرف دیگر حاضر گردید حکم اول را نقض کرد. (مجمع الامثال).