«لغت نامه دهخدا»
[اَ] (ع ص، اِ) جِ حرید، بمعنی منفرد و تنهاافتادهء از محلهء قوم است، و گفته اند جِ حِرد بمعنی قطعه ای از سَنام است. (معجم البلدان).