احشن

«لغت نامه دهخدا»

[اَ شَ] (ع ن تف) قال ضراربن عمر: کان [ علی بن ابیطالب ] و الله صوّاماً بالنهار و قوّاماً باللیل یُحبّ من اللباس اخشنه و من الطعام احشنه(1).
(1) - در ناسخ التواریخ (ج 3 از کتاب دوم، ص 775) بخش اخیر این عبارت چنین آمده است : یعجبه من اللباس ما خشن و من الطعام ما جشب. بنابراین «احشنه» در این عبارت به احتمال زیاد «اجشبه» (به معنی بی نان خورش ترین) باید باشد. (یادداشت لغتنامه).