«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ع مص) بردن حق کسی: اَحضَن بحقّی؛ بُرد حق مرا. || عیب کردن کسی را: احضن الرجل و به؛ عیب کرد مرد را. (منتهی الارب).
