احقاب

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (ع مص) احقاب معدن؛ نیافتن چیزی در کان. یافت نشدن چیزی در معدن. (منتهی الارب). || احقاب بعیر؛ تنگ بستن بر شتر. || در حقیبه نهادن. (تاج المصادر) (زوزنی). || در پس خود بستن شترسوار چیزی را. || پس خود بر شتر سوار کردن کسی را. (منتهی الارب).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر