احلوفه

«لغت نامه دهخدا»

[اُ فَ] (ع اِ) سخن که بدان کسی را در سوگند افکنند. (منتهی الارب). و الاحلوفه افعوله من الحلف.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر