«لغت نامه دهخدا»
[اَ مَ] (اِخ) ابن ابراهیم بن محمد حلبی مکنی به ابوذر سبط العجمی و ملقب به موفق الدین متوفی به سال 884 ه . ق. او راست: حاشیه ای بر شرح نفیسی و اوفی الوافیه و شرحی ناتمام بر مصابیح السنه بغوی. و قره العین فی فضائل الشیخین و الصهرین و السبطین. و شرح شفا فی تعریف حقوق المصطفی (ص) از عیاض بن موسی قاضی یحصبی که ناتمام مانده است. و عروس الافراح فیما یقال فی الراح و عقد الدرر و اللاَل فیما یقال فی السلسال. و شرح صحیح بخاری. و توضیح لمبهمات الجامع الصحیح. و توضیح الاوهام الواقعه فی الصحیح. و ذیل تاریخ حلب. و سیر الجمال فیما یقال فی الحال و الهلال المستنیر فی الفداء المستدیر. و نیز حاجی خلیفه ذیل کنوزالذهب فی تاریخ حلب تألیف صاحب ترجمه، وی را ابوذر احمدبن البرهان ابراهیم سبط بن العجمی الحلبی نام میبرد. رجوع به کشف الظنون شود.