«لغت نامه دهخدا»
[اَ مَ] (اِخ) ابن ابی بکر نسفی. مشهور بقعود. او در بسیاری از فنون بارع بوده است و منظومه ای در نحو و منظومه ای در علل و زحافات عروضیه کرده است و بمصر میزیسته و وفات او در 1007 ه . ق. بوده است. او راست: فی خد من احببته شامه ما الند فی نکهته ندها والعنبر الرطب غداً قائلاً لا تدعنی الابیا عبدها.