احمد

«لغت نامه دهخدا»

[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن احمدبن محمد بن خلف الشریشی النحوی الصوفی الامام العارف العلامه. یکی از علمای نحو و از اکابر صوفیهء زمان خویش و صاحب قریحهء شعر است. و از اشعار اوست:
لو لم تکن سبل الهدی ببعیده
لا تنتهی الابعرمه ماجد
لتوارد الضدان ارباب العلا
والارذلون علی محلّ واحد.
و او راست: کتاب توجیه الرساله و کتاب رساله التوجیه. کتاب النوار السرایه. و کتاب سرایه الانوار. و نظم کتاب عوارف الهدی و هدی العوارف و کتاب فی السماع. وفات وی در حدود ششصد و چهل و اند بود.