«لغت نامه دهخدا»
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن سهل بن عطاء الاَدمی الخراز. مکنی به ابوالعباس. او یکی از مشایخ تصوف و از کبار اصحاب ابراهیم المارستانی و از اقران جنید است. رجوع بروضات الجنات ص60 س13 و رجوع به ابوالعباس بن عطاء شود.