«لغت نامه دهخدا»
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد بن عبدالله بن میمون القداح، مکنی به ابوشلعلع. پس از محمد پدر خویش بجای وی نشست و بعض پیروان این فرقه عم او احمدبن عبدالله بن میمون را خلیفت برادر خود یعنی محمد بن عبدالله بن میمون شمردند. (از ابن الندیم).