«لغت نامه دهخدا»
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد انطاکی، مکنی به ابوحامد و منبوز به ابورقعمق. او مداح المعز ابوتمیم بن معدبن منصوربن قائم بن مهدی عبیدالله و فرزندان او و جوهر قائد و وزیر ابوالفرج یقعوب بن کلس بود. و ثعالبی گوید وی نادرهء زمان و جملهء احسان بود و در شام همان مقام را دارد که ابن حجاج بعراق. وفات وی بگفتهء مسبحی در 399 و بقولی 389 ه .ق . بوده است.