«لغت نامه دهخدا»
[اَ مَ] (اِخ) ابن محمد حجازی، ملقب بشهاب الدین شاعر و ادیب. وفات او875 ه .ق . بود. او راست: کتاب الحمقاءالمغفلین. النیل الرائد من النیل الزائد. قلائدالحور فی جواهر البحور تخمیس قصیدهء بردهء بوصیری. صوت الحکمه. کنزالحواری فی الحسان من الجواری. ندیم الکئیب و حبیب الحبیب. اختصار شرح مقامات شریشی. و صاحب کشف الظنون در یک موضع وفات او را879 آورده است. و نیز رجوع به شهاب حجازی شود.