احمد

«لغت نامه دهخدا»

[اَ مَ] (اِخ) شریشی ملقب به کمال الدین. محمد بن شاکر در فوات الوفیات (جزء 1 ص60) آرد که او به بدرالدین بن الدقاق ناظر اوقاف حلب نوشت:
مولای بدرالدین صل مدققا
صیره حبک مثل الخلال
لاتخش من عار اذا زرتنی
فمایعاب البدر عندالکمال.
شیخ صدرالدین بن وکیل بیت المال گوید: چون این دو بیت بدو رسید در جواب نوشت:
یا بدر لاتسمعن قول الکمال
فکل ما نمق زور محال
فالنقص یعرو البدر فی تمه
و ربما یخسف عندالکمال.
و هم بدر مذکور بزیارت ابن الشریشی رفت و بدیدار او نایل نیامد، و این ابیات بدو نوشت:
ان کمال الدین اذ زرته
اصلحه الله علی کل حال
وجدت حظی عنده ناقصا
فصح ان النقص عندالکمال.