احمدآباد

«لغت نامه دهخدا»

[اَ مَ] (اِخ) ناحیه ای است نزدیک کوفه چنانکه ابن الاثیر در حوادث سال 285 ه . ق. آورده: کان بالکوفه ریح صفراء فبقیت الی المغرب ثم اسودت فتضرع الناس ثم أمطروا مطراً شدیداً برعود هائله و بروق متصله ثم سقط بعد ساعه بقریه تعرف باحمدآباد و نواحیها احجار بیض و سود مختلفه الالوان و حمل منه الی بغداد فرآه الناس.