احمدسلطان افشار

«لغت نامه دهخدا»

[اَ مَ سُ نِ اَ] (اِخ)از امرای خراسان که بموجب فرمان والی هرات امیرخان لله بجنگ میرزا محمدزمان شتافتند و سپاه او را منهزم کردند و در زمان شاه اسماعیل آنگاه که زمام قبض و بسط طوس و مشهد مقدس را در کف کفایت پوران سلطان نهاد و چون در زمان دارائی امیرخان حکومت آن سرکار تعلق به احمدسلطان افشار میداشت غبار نقار بر خاطرش نشسته اجازت توجه بدرگاه عالم پناه طلبید و مرخص گشته عنان یکران تا ولایت ری بازنکشید و این معنی بعرض نواب پایهء سریر اعلی رسیده حکم همایون نفاذ یافت که هم از آنجا بازگشته در ولایت خراسان توطن و محکوم فرمان انیس الحضره البهیه بوده در طریق وفاق سلوک فرماید، لاجرم طبل مراجعت فروکوفت و بعد از وصول بدارالسلطنهء هرات خان خجسته صفات احمد سلطان را منظور نظر ساخته حکومت ولایت هرات رود و سرکار لنگر مقدسه غیاثیه و ساخر و تولک و فراه و اوق و قلعه گاه به رای صوابنمایش مفوض گردانید. رجوع بحبط ج2 ص320 و 384 شود.