«لغت نامه دهخدا»
[اِ دَبْ بَ] (ع اِ) پارگین بزرگ که از خشت و مانند آن سازند. (از منتهی الارب) || خشت پختهء بزرگ. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). آجر بزرگ. طابق. || پیمانهء مخصوص. رجوع به اردب شود.