«لغت نامه دهخدا»
[اَ دَ] (اِخ) اشکانیان. پادشاهان پارت. اردوانیون: همگان او [ اشک ] را معظم داشتندی و مقدم دانستندی و نامه و سخن او را حرمت نهادندی بحکم آنکه از نژاد پادشاه بزرگ بود و میانهء مملکت او داشت و این قاعدهء اشغانیان و اردوانیان در میان ملوک الطوایف تا آخر عهد ایشان مستمر بود... و این اشغانیان و اردوانیان را آثاری نبوده است که از آن باز توان گفت و آخر ایشان اردوان بود که اردشیر او را بکشت و دختر او را بزن کرد. (فارسنامهء ابن البلخی چ کمبریج ص 59). رجوع به اردوانیون و اشکانیان شود.