اردومنیش

«لغت نامه دهخدا»

[اَ مَ] (اِخ) (بمعنی راست منش)(1) اردومنش. پسر وَهوکَ پارسی. داریوش در کتیبهء بیستون ستون چهارم بند هیجدهم نام او را در ردیف اشخاصی که با او همدست بودند یاد کند. (ایران باستان ص 534 و 952). هرودوت او را «آسپاتی نس» و کتزیاس وی را «نوردن دابات» نامد. (ایران باستان ص535).
(1) - فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ج 1 ص 74.