ارزگبیرگه

«لغت نامه دهخدا»

[اِ گِ گِ] (اِخ)(1) (جبال فلزی) این نام بسلسلهء مرتفعاتی که از فیشتِل گِبیرگ تا گردنه ای که بدان از اِلب به آلمان روند، امتداد دارد. طول مجموع آنها 138 هزار گز و عرض وی از 30 هزار گز تجاوز نمیکند و جهت عمومی آن از جنوب غربی بشمال شرقی است. رجوع به ارزبرگ شود.
(1) - Erzgebirge.