ارزنین

«لغت نامه دهخدا»

[اَ زَ] (ص نسبی، اِ) منسوب به ارزن. نانی را گویند که از آرد ارزن پخته باشند. (برهان). نان ارزنین. لعیعه :
برآشفته اند از تو ترکان چه گویم
میان سگان در یکی ارزنینی.ناصرخسرو.