«لغت نامه دهخدا»
[اِ رِ تُ] (اِخ)(1) طبق اساطیر، پسر یکی از پادشاهان تِسّالی بود که بعلت اسائه بسِرِس مبتلا بجوع کلبی شد و خود را ببلعید. (1) - eresichton.