ارسا

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِ)(1) بیخ سوسن آسمان گونست. (ذخیرهء خوارزمشاهی). ایرسا. بیخ قسمی از سوسن کبود برّی. (تحفهء حکیم مؤمن، ذیل سوسن). ریشهء سوسن آسمان گون. ریشهء زنبق کبود.
(1) - Iris.