آنف

«لغت نامه دهخدا»

[نَ] (ع ن تف) آنف بلاد؛ آنکه حاصل آن پیش رس تر باشد. || بادسرتر. کله شَخ تر. منیع تر. ابی تر. مستنکف تر. || (ص) بزرگ بینی.