ارشک

«لغت نامه دهخدا»

[اَ شَ] (اِخ) بزرگ، بقول سبه اوس اسقف ارمنی. در سال یازدهم سلطنت آن تیوخوس پارتیان شوریدند و ارشک پسر پادشاه تتالیان(1) که در پَهل شاهسدان(2) در صفحهء کوشان میزیست، حکومت را بدست گرفت و همهء مردمان مشرق و نیز شمال مطیع او گشتند. رجوع به ایران باستان ص 2529 و 2596 و 2597 و 2601 و ارشک مؤسس خاندان اشکانیان و اشک اول شود.
(1) - Tetaliens. (2) - اینجا پهل شاهسدان با گرگان تطبیق میکند، زیرا دمتریوس را موافق مدارک غربی به آنجا بردند.