«لغت نامه دهخدا»
[اَ صَ] (ع ص) لاغرسرین و ران. (منتهی الارب). آنکه گوشت اندک دارد بر کفل و ران. ارسح. (زوزنی). مؤنث: رَصْعاء. || طَعنٌ ارصع؛ که سنان فرورود در مطعون. (منتهی الارب).
