ارض عاتکه

«لغت نامه دهخدا»

[اَ ضُ تِ کَ] (اِخ) سرزمینی است در خارج باب الجابیهء دمشق. منسوب به عاتکه بنت یزیدبن معاویه بن ابی سفیان بن حرب، مکناه به ام البنین و او زوجهء عبدالملک بود و عاتکه را در این زمین قصری بود و عبدالملک بن مروان بدانجا درگذشت. (معجم البلدان).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر