ارغج

«لغت نامه دهخدا»

[اَ غَ / غِ] (اِ) ارغچ. پتیاره ای است که بر هر درخت بپیچد خشک کند و آنرا سرندونونج نیز گویند. (جهانگیری). گیاهی است که بر درخت پیچد و گاه باشد که درخت را خشک کند و آنرا بعربی عشقه گویند. (برهان) پیچه. پیچک :
نهال قد من از عشق زرد شد آری
درخت خشک شود چون برو تند ارغج.
؟(از جهانگیری) (از شعوری).