«لغت نامه دهخدا»
[دَ] (پسوند) انیدن. چنانکه آندن (اندن)، پس از مفرد امر حاضر درآید و مصدر را متعدی کند: کنانیدن. خورانیدن. خیزانیدن. گیرانیدن. ایستانیدن. خندانیدن.
