ارکنت

«لغت نامه دهخدا»

[اَ کُ] (معرب، اِ)(1) اَرخون. اَرکئون. اَرکون. در قدیم، قاضی بزرگ جمهوریهای یونان. || مهتر ترسایان. || رئیس. حاکم. ج، اراکنه: فلما علم الرؤساء فی وقته من الکهنه والاراکنه. (عیون الانباء ج1 ص45 س7 در ترجمهء سقراط). و رجوع باراکنه و ارخون و ارکئون شود.
(1) - Archonte.