ارنبه

«لغت نامه دهخدا»

[اَ نَ بَ] (اِخ) یا قُرَیْبَه. نام قَینه(1) ابن خطل ادرمیّ. (امتاع الاسماع ج 1 ص 378 و 394).
(1) - قینه؛ داه سرودگوی. (منتهی الارب).