ارونت

«لغت نامه دهخدا»

[اُ رُنْ] (اِخ)(1) سردار ایرانی بزمان اردشیر دوم هخامنشی که بر او یاغی شد. (ایران باستان ص 2131). || سردار ارامنه در جنگ داریوش سوم با اسکندر. (ایران باستان ص 1380).
(1) - Oronte.