اریستید

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (اِخ)(1) آریستیدس. از سرداران و سیاسیون بزرگ آتن بود که بواسطهء درستی و انصاف بسیار او را عادل لقب داده بودند. در جنگ ماراتُن سخت مشهور شد ولی بتحریک تمیستُکلْس(2)سردار دیگر آتن که با وی مخالف بود او را تبعید کردند. معروف است که چون در باب تبعید او از مردم رأی میخواستند مردی روستائی در راه به آریستیدس برخورد و چون او را نمیشناخت و نوشتن نیز نمیتوانست خواهش کرد که موافقت او را با تبعید آریستیدس، بر ورقهء رأی بنویسد. سردار آتنی از او پرسید که «آیا هیچ آریستیدس را دیده ای» جواب داد: «خیر او را ندیده ام ولی بس که از عدل او سخن راندند خسته شدم». (لغت نامهء تمدن قدیم).
(1) - Aristide.
(2) - Themistocle.