اری فیل

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِخ)(1) زوجهء آمفیارائُس غیبگو. وی بپاداش گردن بندی که از پُلی نیس دریافت داشت بشوهر خود، که برای احتراز از شرکت در محاربهء تبس خود را مخفی داشته بود، خیانت ورزید و راز او را فاش کرد. و پسر وی آلکمِئُن او را بکشت.
(1) - eriphyle.