اریه

«لغت نامه دهخدا»

[اِ یِ] (اِخ) دریاچهء پهناوری است در آمریکای شمالی، میان دومینیون متعلق بانگلیس و ممالک متحده از جانب شمال غربی محدود است بخطهء قناده از دومینیون مزبور و از جهت جنوب شرقی با جمهوریهای نیورک، پنسیلوانی، و اوهیو متعلق بممالک متحده و از سوی مغرب بجمهوری میشیگان نیز از ممالک متحده. اریه، در زبان قوم وحشی ایرگو که اهالی اصلیهء این قطعه بوده به معنی گیلاسستان است. این دریاچه چهارمین دریاچهء وسیعی است که بوسیلهء رود سن لوران با همدیگر متصل و مربوط میشوند آب دریاچهء هورون که در جانب فوقانی دریاچهء مذکور واقع گشته بواسطهء نهر یک کیلومتری سنت کلر به این دریاچه وارد میشود و در اثنای جریان خود دریاچهء کوچکی تشکیل میدهد و آنرا دریاچهء سنت کلر گویند.
دریاچهء اریه از جنوب غربی بسوی شمال شرقی در بین 41 درجه و 25 دقیقه و 44 درجه و 55 دقیقه عرض شمالی، 85 درجه و 54 دقیقه و 81 درجه و 15 دقیقه طول غربی امتداد دارد طول اعظم آن به385 هزارگز و عرض اعظم آن به 91 هزارگز بالغ میشود و مساحت سطح وی قریب 000،25 کیلومتر است. ارتفاع سطح آن از سطح دریا 174 است یعنی 4 گز پست تر از سطح دریاچهء هورون مذکور در فوق و از سطح دریاچهء انتاریو که در زیر آن جا دارد 104 گز بلندتر است و از این رو فضول آبهای دریاچهء مزبور بدریاچهء انتاریو میریزد و در نتیجهء این عمل آبشار معروف نیاگارا بوجود می آید. عمق این دریاچه بسیار کم است و کف آن بواسطهء گلهائی که همراه رودهای وارده بروی می آیند تدریجاً موجب بالا آمدن و پرشدن وی میگردد و دور نیست که بمرور دهور خشک و مبدل بنهری شود. آب آن مواج و پرتلاطم است در فصل زمستان بواسطهء انجماد مانع عبور سفاین است. در سواحل آن قصبه های بزرگ و اسکله هاست مانند: بوفالو، اریه، تولدو، دتروآ.