«لغت نامه دهخدا»
[اَزْ دُرْ رَ] (اِخ) سه تن از معاریف و اسخیاء قریش که هم سفران بودند و قافله ای که در آن بسفر میشده اند زاد با خود نمی برده اند برای جود ازوادالرکب. یکی از آنان مسافربن ابی عمرو و دیگری زمعه بن اسود و سوم ابوامیه بن مغیره است. (از منتهی الارب). رجوع به ابوامیه بن مغیره بن عبدالله شود.