«لغت نامه دهخدا»
[اَ بِ ذَ] (اِخ) نام قومی از فرس. (اقرب الموارد). قومی از ایرانیان. گروهی از مجوس فارس. واحد آن: اسبذی. (منتهی الارب). جماعتی از ایرانیان زرتشتی بین النهرین که آنانرا اسبذیین نیز میگویند و سلیحوران قلعهء مشقر بودند و منذربن سادی یکی از صحابهء رسول از آنان است. و ظاهراً کلمه جمع عربی اسبذ (اسپ بد) باشد.