اساکفه

«لغت نامه دهخدا»

[اَ کِ فَ] (ع ص، اِ) جِ اسکاف. کفش دوزان. کفشگران.
-زاج الاساکفه؛ قسمی از زاج ابیض. رجوع به تحفهء حکیم مؤمن و زاج الاساکفه شود.